Deadline

Lekker verhuizen lekker

Vrijdagochtend, 09.15 uur. De verhuisfirma staat voor de deur. Ik moet het ze nageven, op tijd zijn ze hier wel, aangezien we hadden afgesproken tussen 09.00 en 09.30. In Maleisië was dat wel anders.

Mijn dag begint redelijk euforisch, want na vijf dagen afzien heb ik geen koorts meer én ik kan na twee maanden eindelijk mijn eigen spulletjes weer gebruiken. We hadden expres gevraagd om ook een medewerker aanwezig te laten zijn die Engels spreekt, en daar was ook netjes voor gezorgd.

Niet veel later staan er twee, voor mij totaal onbekende, Chinezen in mijn keuken te schreeuwen naar de Engels sprekende agent die de verhuisfirma had geregeld. Het is mijn buurvrouw, samen met de door haar ingehuurde klusjesman. Er schijnt een probleem met de airco te zijn, en de klusjesman moet NU IN MIJN HUIS NAAR DE PIJP KIJKEN WANT DE DEADLINE IS MORGEN. Ik vraag aan de agent welke deadline dat dan is, want ik had nergens iets over gehoord, wat zij weer aan de buurvrouw en klusjesman vraagt, die vervolgens nog harder gaan schreeuwen. Nu is schreeuwen in China niet altijd een teken van boos zijn, soms communiceert men gewoon zo, maar ik heb nu duidelijk door dat deze mensen wel boos op mij zijn. Plots kreeg ik een boel verwijten naar mijn hoofd, allemaal netjes vertaald door de verhuisagent. Het probleem is namelijk dat onze airco water lekt, precies voor de ingang van het gebouw. En dat moet opgelost worden, voor morgen. De deadline blijkt door eerder genoemde buurvrouw te zijn opgelegd. We hadden het al veel eerder moeten regelen volgens de buurvrouw, want het ding lekt al maanden.

Inderdaad, zei ik. Het probleem was er al voordat wij dit appartement betrokken. Dus waarom ben ik nu opeens de verantwoordelijke geworden? Waarom heeft ze niet eerder geklaagd? Dat heeft ze wel, maar de eigenaar van onze unit was natuurlijk nergens te vinden en het appartement stond al maanden leeg.

Van mij mag de klusjesman het direct maken. Het is niet zo duur, omgerekend een eurootje of 14. Na wat inspecteren blijkt het probleem nog veel groter en mag ik gelijk een eurootje of 80 lappen. Dat weiger ik vriendelijk, met de uitleg dat ik de huisbaas niet ben. Een pijpje veranderen oké, maar hier heb ik toch toestemming voor nodig.

Consternatie alom. De klusjesman heeft opeens het telefoonnummer van de eigenaar van het appartement. Waarop ik me weer afvraag waarom hij de beste man dan niet eerder had gebeld. Zelf bel ik met onze makelaar, omdat de huisbaas had gezegd dat hij niet met mij wil spreken, maar met onze makelaar. Die hier dus totaal ongewild bij betrokken wordt. Het aircobedrijf zelf heeft een hotline die 24/7 bereikbaar is, maar helaas neemt er de hele ochtend niemand op. Probleem dus nog steeds niet opgelost.

Tja, zeg ik tegen de verhuisagent. Ik kan nu niets doen. Er kan niemand komen, en ik mag niet zomaar iets voor 80 euro laten maken zonder toestemming. Klusjesman rent weg en stapt op zijn brommertje. Buurvrouw heeft het niet lang daarna ook gehad en verdwijnt naar haar eigen appartement. De verhuisagent drukt me op het hart om de huisbaas ervan te overtuigen snel naar de airco te laten kijken en verdwijnt vervolgens ook. Ik blijf achter met een hele hoop vragen en twee pijnlijke oren, door al het geschreeuw wat achteraf nergens voor nodig bleek. Zo serieus is die deadline dus ook weer niet.